مقدمه
بی‌تردید تولید کنندگان ژانر وحشت (Horror) در دنیای سرگرمی، دستی کاملا باز در بهره‌گیری از المان‌های مختلف در محصول نهایی خود دارند. طی سالیان دراز، از دوران نویسندگانی نظیر ادگار آلن پو (Edgar Allan Poe) و هاوارد فیلیپس لاوکرفت (Howard Phillips Lovecraft) و عصر طلایی سینمای وحشت آلمان در سال‌های پس از جنگ جهانی اول گرفته تا پیشرفت چشم‌گیر کیفیت فیلم‌های ترسناک کره‌ای و سینمای مستقل طی دو دهه‌ی اخیر، ژانر وحشت گسترشی عظیم را تجربه کرده که این توسعه‌ی غیرقابل انکار، محصول بیش از یک قرن فعالیت نویسندگان، کارگردانان و هنرمندان خلاق در این زمینه است. از همین رو، امروزه اگر کسی بخواهد اثری را در این ژانر خلق کند، با دنیایی پر از موجودات و مفاهیم متنوع سر و کار دارد که پیش از این، درس خود را در جلب توجه مخاطب پس داده‌اند و آماده برای بهره‌گیری در آثار جدید هستند.
یکی از المان‌های بسیار پرطرفدار در این ژانر، زامبی (Zombie) یا همان «مرده‌ی متحرک» است. زامبی‌ها هرچند که از زمان‌های بسیار دور در افسانه‌های محلی مناطق مختلف وجود داشتند، اما طی چند دهه‌ی اخیر به طرز شگفت‌انگیزی محبوب شدند و حضورشان در سریال‌ها و بازی‌های محبوب امروزی گواهی بر این مدعا است.
وقتی که در یک محتوای سرگرمی زامبی‌ها به چشم می‌خورند، معمولا به این معناست که با یک اثر پسا‌آخرالزمانی (Post-Apocalyptic) سر و کار داریم، یعنی در فضای داستانی آن، تمدن بشری تقریبا نابود شده و بیشتر انسان‌ها یا کشته شده و یا در اثر آلودگی به بیماری تبدیل به زامبی‌های خطرناک شده‌اند. در این میان عده‌ی اندکی که توانسته‌اند از خطر بیماری جان سالم به دربرند، در تلاشند تا با همکاری یکدیگر و با بهره‌گیری از بقایای منابع دنیای قدیم، به زندگی خود ادامه‌دهند.
بردگیم دد آو وینتر (Dead of Winter: A Crossroads Game) در دنیایی روایت می‌شود که دقیقا چنین ویژگی‌هایی دارد؛ زمستانی با سرمای کشنده، جهانی از بین رفته و معدود انسان‌های باقی‌مانده‌ای که برای زنده ماندن از یک سو باید با کمبود منابع مورد نیاز کلنجار بروند و از سوی دیگر، با زامبی‌های ترسناک دست و پنجه نرم کنند. در این مطلب قصد دارم تا شما را با این عنوان مهم دنیای بازی‌های رومیزی، بیشتر آشنا کنم.
فراتر از قانون
بردگیم دد آو وینتر، یک عنوان در سبک همکاری مشترک و تماتیک به شمار می‌رود که علاوه بر مکانیزم‌های متنوع همکاری، تمرکز ویژه‌ای بر داستان‌سرایی در حین بازی دارد. در طول بازی، بازیکنان به دلایل مختلف، باید کارت‌های «Crossroad» بکشند که این کارت‌ها، ماجرایی را برای بازیکنان روایت کرده و معمولا به آن‌ها حق انتخاب در تصمیم‌گیری راجع به آن واقعه می‌دهد. این موضوع در کنار سایر المان‌های تماتیکی که در بازی مشاهده می‌کنید، سبب می‌شود تا بازیکنان به سرعت درگیر جریان بازی شوند و بتوانند خود را در جایگاه بازماندگانی که در بازی، کنترل آن‌ها را در دست دارند، قرار دهند.
پیش از این گفتم که بازی دد آو وینتر، یک عنوان همکاری مشترک است، به این معنی که همه‌ی بازیکنان باید با همکاری یکدیگر تلاش کنند تا بر محدودیت‌ها فائق آمده و گروه انسان‌های تحت کنترل خود را زنده نگاه دارند. اما مسئله اینجاست که این موضوع تنها چیزی نیست که بازیکنان برای برد به آن نیاز دارند. هر بازیکن دارای یک هدف مخفی نیز هست که در انتهای بازی، اگر نتواند آن را برآورده کند، بازی را نخواهد برد. همین موضوع پیروزی در بازی را منوط به استفاده از المان‌هایی به غیر از آنچه که در کتابچه‌ی قوانین بازی توضیح داده شده می‌کند. در واقع بازی دارای یک لایه‌ی استنتاجی در دل خود است. بازیکنان باید در عین اینکه به بقا توجه دارند، نگاهی هم به عملکرد دیگر بازیکنان داشته باشند، چرا که ممکن است هدف نهایی بازیکنان دیگر، هم‌راستا با او نبوده و یا حتی یکی از بازیکنان خیانتکار باشد. در طول بازی، بازیکنان باید رفتار‌ها و کنش‌های بازیکنان دیگر را تحلیل کنند. در صورتی که بازیکنان بر سر خائن بودن کسی توافق کنند، می‌توانند او را تبعید کرده و خود را از شر آسیب‌های احتمالی مصون بدارند.
وجود استنتاج در بازی دد آو وینتر، شاید بزرگترین دلیل محبوبیت و شهرت این عنوان است. روند بازی تماتیک و داستان محور این بازی، یک بستر فوق‌العاده مناسب برای پیاده‌سازی مکانیزم استنتاج به شمار می‌رفت و گویی بدون این مکانیزم، دد آو وینتر به یک تجربه‌ی تمام و کمال تبدیل نمی‌شد. از سوی دیگر کیفیت تولید فوق‌العاده و تصویر‌سازی چشم‌نواز بازی دد آو وینتر، دیگر دلایلی هستند که این عنوان پس از نزدیک یک دهه، با وجود عرضه‌ی سالیانه صدها بردگیم تماتیک، همچنان جز عناوین ماندگار در میان این سبک بازی‌ها به شمار رود و هنوز هم در میان مخاطبان، از آن به نیکی یاد شود.
سخن پایانی
بردگیم دد آو وینتر (Dead of Winter: A Crossroads Game) به معنای واقعی کلمه یک عنوان برجسته در دنیای بازی‌های رومیزی است که با بهره‌گیری از المان‌های متنوع دنیای بازی‌های رومیزی، توانست تجربه‌ای بیش از یک بازی ساده به مخاطبین ارائه دهد. این بازی چیزی فراتر از چند مکانیزم در هم تنیده‌است و برای بردن بیشترین لذت ممکن از تجربه‌ی آن، شما با مفاهیمی بسیار گسترده‌تر از قوانین یاد شده در کتابچه‌ی راهنما سر و کار دارید؛ تحلیل کنش‌ها و ذهن سایر بازیکنان. بازی رومیزی دد آو وینتر، شاید بهترین گزینه برای کسانی باشد که به زامبی‌ها و آثاری مانند بازی ویدئویی د لست آو آس (The Last of Us) و عناوین متنوع فرنچایز واکینگ دد (Walking Dead)، علاقه دارند و این عنوان بدون شک تجربه‌ای متفاوت، اما آشنا به مخاطبین این ژانر ارائه می‌دهد. در نهایت باید گفت که بردگیم دد آو وینتر یک اثر کاملا ارزشمند است و دلیل این ارزش، شجاعت و خلاقیت بسیار طراحان آن در قدم نهادن به راهی بود که هیچکس تا آن زمان، آن را طی نکرده بود.
