در این مقاله قصد دارم تا ده عنوان از بازی‌های رومیزی را به شما معرفی کنم که آنها را تنها به صورت ۲ نفره می‌شود بازی کرد. از آنجایی که عناوین ۲ نفره محبوبیت بسیار زیادی بین طراحان بازی و مخاطبین دارند، نه تنها هر ساله شاهد عرضه‌ی تعداد بالایی از آنها به بازار هستیم، بلکه بسیاری از آنها در میان عناوین تحسین شده قرار می‌گیرند و هر از گاهی با کسب امتیازهای بسیار خوب به رتبه‌های بالای سایت‌های معتبر دست پیدا می‌کنند. در انتخاب این لیست تلاش کردم تا عناوینی که برای ذائقه‌ی عموم طرفداران بازی‌های رومیزی خوشایند هستند مد نظر قرار بگیرند و با وجود اینکه تعداد زیادی از بازی‌های مشهور و معتبر دو نفره در دسته‌ی بازی‌های جنگی و یا استراتژی سنگین قرار دارند، در این لیست از آنها فاکتور گرفته‌ام، چرا که مقایسه‌ی آنها با عناوین به مراتب از نظر قوانین سبک تر و متفاوت چندان معقول به نظر نمی‌رسد و بررسی این بازی‌ها نیازمند مطلبی کاملا مجزا است. حال قصد داریم تا این ده عنوان را به صورت کلی، به ترتیب بررسی کنیم:
شماره‌ی ۱۰: Patchwork
طراح بازی: Uwe Rosenburg
سال انتشار: ۲۰۱۴
Patchwork در زبان انگلیسی به معنی وصله دوزی است و این عنوان به نوعی یادآور بازی شدیدا محبوب و خاطره انگیز تتریس است. در این بازی هرکدام از بازیکنان یک صفحه‌ی مشبک در اختیار دارند که در واقع قطعه پارچه‌ای است که باید آن را وصله دوزی کنند. دکمه‌ها در بازی به نوعی نقش واحد پول را ایفا می‌کنند و به وسیله‌ی آنها می‌توانید قطعات پارچه‌ای خریده و آنها را در صفحه‌ی خود قرار دهید. همچنین در صفحه‌ی وسط بازی، مهره‌ی هر بازیکن پس از خرید هر تکه پارچه، به اندازه‌ی عدد نقش بسته روی آن به جلو حرکت می‌کند. در انتهای بازی نیز هدف شما داشتن کمترین فضای خالی در صفحه‌ی روبروی خودتان است و همانند تتریس، بازیکنی که توانسته باشد بهتر این قطعات پارچه‌ای را با یکدیگر جور کند، امتیاز بالاتری کسب می‌کند.
در مجموع این بازی توانسته یک مکانیزم سنتی بازی را با قوانین خلاقانه برای سیستم بازی نوبتی درهم آمیزد که ترکیب این دو، تبدیل به محصولی با ارزش شده است: که البته این تلفیق کار ساده‌ای نیست، اما آقای رزنبرگ هم بی اغراق یکی از طراحان مطرح و توانمند در عرصه‌ی بردگیم بوده و از چنین طراح پر آوازه‌ای، انتظار محصول کم کیفیت‌تری نمی‌توان داشت.
شماره‌ی ۹: The Fox in the Forest
طراح بازی: Joshua Buergel
سال انتشار: ۲۰۱۷
مکانیزم “Trick Taking” (همان مکانیزم مورد استفاده در بازی حکم) همواره طرفداران بسیاری داشته و کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که این سبک بازی‌ها برایش لذت بخش نباشد. متاسفانه عموم بازی‌های این سبکی یا حالت دو نفره ندارند و یا حالت دو نفره‌ی آنها چندان جالب از آب در نمی‌آید. اما بازی The Fox in the Forest با وجود بهره گیری از این مکانیزم، تنها برای دو نفر طراحی و متوازن شده است. در این بازی، بازیکنان در هر نوبت کارتی بازی می‌کنند که معمولا هرکدام اثر خاص خودشان را در بازی دارند. در پی این کارت بازی کردن یک نفر برنده‌ی آن دست خواهد شد و کارت‌ها را جمع می‌کند. نکته‌ی جالب این بازی آنجاست که شما باید سعی کنید تا تمام ۱۳ دست را در هر دور از بازی نبرید، زیرا در این صورت دور را باخته‌اید و امتیاز به حریفتان می‌رسد. بنابراین میانه روی و دقت در این بازی نقش بسیار اساسی دارد. از ویژگی های بسیار خوب این بازی می‌توان به کوتاه بودن دورهای بازی، سیستم امتیاز گیری جذاب و تکرار پذیری بالای آن اشاره کرد که تمام این نکات در کنار هم این بازی را تبدیل به یک انتخاب بی نظیر برای طرفداران بازی‌های کارتی و خصوصا این سبک خاص از آنها می‌کند.
شماره‌ی ۸: Lost Cities
طراح بازی: Reiner Knizia
سال انتشار: ۱۹۹۹
بسیاری از بازی‌های کارتی در دنیا شامل کارت‌هایی می‌شوند که اعداد گوناگون روی آنها نقش بسته و این بازی‌ها با همین اعداد انجام می‌شوند و قوانین بازی بر اساس روابط میان همین اعداد تعریف می‌گردد. بازی Lost Cities نیز جز همین دسته از بازی‌های کارتی است که توسط طراح و ریاضیدان پر کار و مشهور آلمانی، دکتر رینر کنیتزیا طراحی شده است. در این بازی شما قصد دارید تا با گروه باستان شناسی خود چند شهر باستانی گمشده را کاوش کنید و بازیکنی که بهتر این کار را انجام دهد طبعا امتیاز بیشتری کسب می‌کند. در این بازی هر بازیکن تعدادی کارت در دست دارد که هرکدام یک عدد از ۲ الی ۱۰ دارند و مربوط به یکی از شهرهای باستانی هستند. شما هر نوبت باید یا یک کارت از دست خود روی یکی از شهرهای باستانی روبروی خودتان بازی کنید و یا یکی از کارت‌های دستتان را بسوزانید. در هر دو صورت در انتهای نوبت خود یک کارت دریافت می‌کنید و به دست خود اضافه می‌کنید. همینطور اگر از قبل کارتی روی شهری بازی کرده باشید، کارت بعدی باید عددی بزرگتر از کارت قبلی داشته باشد. مهم ترین ویژگی این بازی سیستم امتیاز گیری جالب آن است که اگر روی شهری کارت بازی نکرده باشید امتیازی نمی‌گیرید؛ اما اگر حتی یک کارت روی آن شهر قرار داده باشید امتیاز شما برابر می‌شود با مجموع اعداد کارت‌های بازی شده روی آن شهر منهای ۲۰، که یعنی در صورت بازی نکردن تعداد کارت کافی روی آن شهر امتیاز منفی دریافت خواهید کرد.
شماره‌ی ۷: Raptor
طراحان بازی: Bruno Cathala، Bruno Faidutti
سال انتشار: ۲۰۱۵
اولین چیزی که راجع به این بازی می‌توان به آن اشاره کرد، همکاری دو تن از مشهور ترین طراحان فرانسوی بازی‌های رومیزی، آقای برونو کاتالا و برونو فدوتی است که تا کنون عناوین بسیار زیاد و ماندگاری را در این حوزه خلق کرده‌اند. فضای این بازی حال و هوای سفرهای اکتشافی در اوایل قرن بیستم را داراست و به لطف تصویر سازی فوق‌العاده‌ی هنرمند خوش‌نام فرانسوی آقای ونسان دوتره، قطعات بازی و کارت‌های به شدت چشم نوازی دارد. از نظر گیم پلی، با یک بازی نامتقارن مواجه هستیم، به این معنی که نحوه‌ی بازی و شرایط برد برای هر بازیکن متفاوت است. در این بازی، یک بازیکن تیم کاوشگران را کنترل می‌کند که برای اکتشافات علمی به یک جزیره‌ی دور افتاده سفر کرده‌اند و هدفشان دزدیدن سه بچه دایناسور برای آزمایش‌های علمی است. در طرف دیگر بازیکن حریف کنترل یک ماده دایناسور را به عهده می‌گیرد و هدفش جلوگیری از گرفتار شدن فرزندانش توسط انسان‌ها است. هر دو بازیکن با استفاده از کارت‌هایی که شامل یک عدد به همراه یک اکشن خاص می‌شود بازی می‌کنند و به وسیله‌ی آنها سعی می‌کنند در زمین بازی اهداف خود را پیش ببرند. بازی با وجود نامتقارن بودن، شانس برابری در اختیار هر دو بازیکن قرار می‌دهد. از طرفی همین نامتقارن بودن موجب می‌شود تا بازیکنان علاقه‌مند شوند بازی کردن در سوی دیگر را نیز تجربه کنند و این به خودی خود تکرار پذیری این عنوان را شدیدا افزایش می‌دهد.
شماره‌ی ۶: Longhorn
طراح بازی: Bruno Cathala
سال انتشار: ۲۰۱۳
باز هم طراحی خلاقانه‌ی برونو کاتالا در کنار تصویر سازی ونسان دوتره، این بار اما در فضای غرب وحشی. این بازی به نسبت سایر عنوان‌های این لیست کمتر شناخته شده است و چندان مورد توجه مخاطبین و منتقدین قرار نگرفت، اما این مسئله هرگز از جذابیت این محصول نمی‌کاهد و حقیقتا ما با یک عنوان دوست داشتنی رو به رو هستیم. هدف شما در این بازی دزدیدن گاوهای لانگهورن است که در ۹ قطعه کاشی بازی که صفحه‌ی ما را تشکیل می‌دهند در رنگ‌های مختلف به صورت مهره‌های چوبی قرار می‌گیرند. مکانیزم مورد استفاده در این بازی (مکانیزم Mancala) یاد آور بوردگیم دیگر همین طراح به نام Five Tribes است که شما با برداشتن تمام مهره‌های یک محل می‌توانید در صفحه‌ی بازی حرکت کنید و در هر نقطه از مسیرتان یک مهره بر جای بگذارید و در انتها می‌توانید از مهره‌ی آخر برای کارهای به خصوصی استفاده کنید. از نکات جالب این بازی امتیاز نهایی گاوهای ربوده شده است، که هرچه تعداد بیشتری از یک رنگ بر روی صفحه‌ی بازی باقی مانده باشند، آن رنگ خاص از گاوها از ارزش بالاتری برخوردار خواهد بود.
شماره‌ی ۵: Jaipur
طراح بازی: Sebastien Pauchon
سال انتشار: ۲۰۰۹
جیپور یک بازی کارتی بسیار ساده، اما با گیم پلی روان و جذاب است که کمتر مخاطبی می‌تواند از آن لذت نبرد. شما در این بازی نقش دو تاجر در شهر جیپور را بازی می‌کنید که قصد دارید تا با جمع کردن و فروختن شش کالای مختلفی که در بازی حضور دارند، امتیاز کسب کنید. هر کار شما در این بازی ممکن است فرصت بسیار خوبی به حریفتان برای پیشی گرفتن از شما بدهد و یا راه او را برای برنامه‌های آینده‌اش سد کند. از آنجایی که فروش اجناس یک شکل با تعداد بالا به شما سود بسیار بالاتری می‌رساند، یکی از نکات مهم در این بازی مدیریت کارت‌ها برای جمع کردن محصولات یک شکل و فروش به موقع آنها است. بعضی اوقات نیز فروش تعداد کمتری از این محصولات به نفع بازیکنان است، زیرا قیمت کالاها مشابه سیستم عرضه و تقاضای بازار، پس از هر فروشی که انجام می‌شود کاهش می‌یابد. هر دور از این بازی بسیار سریع به اتمام می‌رسد و گزینه‌ی بسیار مناسبی برای بازی کردن در فرصت‌های کوتاه است.
شماره‌ی ۴: Star Realms
طراحان بازی: Darwin Kastle، Robert Daugherty
سال انتشار: ۲۰۱۴
یکی از بهترین گزینه‌ها برای مخاطبانی که اهل رقابت با یکدیگرند و نیاز به داشتن عناوینی با پتانسیل رقابتی بالا دارند. هر بازیکن کنترل تعدادی سفینه‌ی نظامی را بر عهده دارد و هدفش نابود کردن مرکز فرماندهی حریف است. مهم ترین ویژگی این بازی سیستم توسعه‌ی ناوگان سفینه‌های فضایی است و با وجود آنکه در ابتدا کارت‌های سفینه‌های هر دو طرف تعداد یکسانی دارند و همانند یکدیگر هستند، اما در ادامه شما با پول‌هایی که به دست می‌آورید، می‌توانید سفینه و پایگاه‌های فضایی جدید و به مراتب قدرتمندتر بخرید و به ناوگان خود اضافه کنید. تکرار پذیری این عنوان بسیار بالا است، زیرا به خاطر وجود تعداد بالای کارت‌های بازی و رو شدن آنها به صورت تصادفی در هر دور از بازی، هر بار بازی کردن با دفعات قبلی کاملا متفاوت خواهد بود. همچنین این بازی شامل تعداد بسیار بالایی افزونه است که هرکدام تجربه‌ای جدید و متفاوتی با خود به همراه دارند. هرچند که این بازی دارای حالت‌های بازی برای تعداد نفرات بالاتر نیز هست، اما بهترین و متوازن‌ترین تعداد برای آن ۲ نفره است.
شماره‌ی ۳: Memoir '44
طراح بازی: Richard Borg
سال انتشار: ۲۰۰۴
بازی‌های جنگی دسته‌ای بسیار گسترده و محبوب در میان بازی‌های رومیزی‌اند، اما از آنجا که بیشتر بازی‌های این دسته دارای قوانین پیچیده و نیاز به تمرکز و برنامه ریزی سنگین برای نزدیک‌تر کردن تجربه‌ی بازی به شرایط یک نبرد واقعی هستند، افراد نسبتا محدودی به آنها علاقه نشان می‌دهند. در این بین عناوینی مانند بازی ریسک و فتح پرچم که بیشتر برای ما شناخته شده‌اند نیز قوانینی بسیار ساده دارند و روند بازی آنها چندان حس و حال رهبری یک نیروی نظامی را در خود ندارد. شکاف بین این دو نوع از بازی‌های جنگی بسیار عمیق است و متاسفانه عنوان‌هایی که به نوعی این شکاف را پر کنند کم تعدادند. اما بازی Memoir '44 می‌تواند پله‌ی خوبی برای ورود به دنیای بازی‌های جنگی بعد از تجربه‌ی عناوین کلاسیک و ساده‌تر این دسته باشد. در این بازی که شامل ۱۶ سناریو از جنگ‌های میان متفقین و متحدین در جبهه‌ی فرانسه است، هر بازیکن کنترل یکی از طرفین نبرد را بر عهده گرفته و تلاش می‌کند تعداد خاصی از واحد‌های نیروی حریف را به طور کامل معدوم کند و یا نقاط حساس و استراتژیکی را از دشمن باز پس گیرد. کیفیت قطعات و تصویر سازی بازی بسیار بالاست و داشتن فیگورهای کوچک سربازها و تانک‌ها، زیبایی بصری بالایی به آن بخشیده است. از سوی دیگر سناریوهای بازی بر اساس نبردهای واقعی طراحی شده‌اند و همینطور یک متن کوتاه از تاریخچه‌ی آن نبرد در کنارشان چاپ شده که بازیکنان را در حس و حال فرماندهی نیروهای نظامی در جنگ جهانی دوم فرو می‌برد. این بازی شامل افزونه‌های بسیاری است که آب و هوای جدید، نیروهای جدید، کارت‌های جدید و ساختمان‌های جدید به بازی اضافه می‌کنند.
شماره‌ی ۲: Codenames: Duet
طراح بازی: Scot Eaton، Vlaada Chvatil
سال انتشار: ۲۰۱۷
بازی کدنیمز به نوعی محبوبترین عنوان عرضه شده از طراح مشهور اهل جمهوری چک، آقای ولادا خواتیل است که توانست هم نظر منتقدین و هم مردم را به خود جلب کند. Codenames: Duet در واقع نسخه‌ی دو نفره‌ای از بازی کدنیمز است که این بار در سبک همکاری قرار دارد. بازی شامل ۲۰۰ کارت جدید است که می‌شود از آنها در بازی عادی کدنیمز هم استفاده کرد. همینطور مکانیزم بازی پیچیده‌تر و جالب تر شده، به صورتی که هر دو بازیکن باید هم در نقش راهنمایی کننده و هم حدس زننده بازی کنند که البته آقای خواتیل این سیستم را بسیار هوشمندانه در بازی پیاده کرده است. در کل این عنوان تجربه‌ی یک بازی همکاری و استنتاجی را در کنار هم به بهترین شکل ممکن ارائه می‌دهد.
شماره‌ی ۱: 7Wonders Duel
طراحان بازی: Bruno Cathala، Antoine Bauza
سال انتشار: ۲۰۱۵
باز هم همکاری دو طراح فرانسوی، آقای آنتوان بائوزا و برونو کاتالا که موجب شد یکی از شاهکارهای دنیای بازی‌های رومیزی خلق شود. در ابتدا باید اشاره کنم که آنتوان بائوزا پیش از این عنوان 7Wonders را طراحی کرده بود که عنوان بسیار موفقی از آب درآمد و جوایز متعددی دریافت کرد. اما حالت دو نفره‌ی این بازی بر خلاف حالت‌های با تعداد نفرات بالا، بسیار ضعیف بود و به هیچ وجه گیرایی کافی برای بازی کردن به صورت دو نفره را نداشت. از این رو آقای بائوزا تصمیم گرفت که با بهره گیری از المان‌های بازی 7Wonders، یک بازی مخصوص دو نفر طراحی کند و برونو کاتالا نیز او را در این پروژه همراهی کرد. 7Wonders Duel تقریبا نقطه ضعفی ندارد، تمام مکانیزم‌های بازی مثل ساعت با یکدیگر هماهنگ کار می‌کنند و از هیچ عنصر گیم‌پلی در بازی کمتر یا بیشتر از حد مورد نیاز استفاده نشده؛ به معنای واقعی کلمه مو لای درز این بازی نمی‌رود. از طرفی پیشرفت‌های علمی، فرهنگی و نظامی و از سوی دیگر مدیریت منابع و ثروت و همچنین توجه به ساخت عجایب هفتگانه‌ای که هرکدام امتیازات خاصی به همراه دارند همه و همه حس و حال یک تمدن سازی کامل را به ما القا می‌کنند؛ این در حالی است که بازی نه شامل متن‌های طولانی بوده، نه قوانین پیچیده‌ای دارد و حتی مدت زمان هر دور از بازی به طور میانگین کمتر از یک ساعت است. مجموعه‌ی این نکات باعث شده تا این عنوان تبدیل به یکی از برترین بازی‌های رومیزی در سر تا سر دنیا شود و هم منتقدان و هم مخاطبان را کاملا راضی نگاه دارد.